Some personalities, lean toward a rules based, black and white theology that allows them to easily decide who is right and wrong and who to fight, who is with them or against them. If you disagree with them, you are their enemy. No you are THEE enemy. But are you their enemy because you are wrong about theology, or because they have subscribed to a theology that helps them feel comfortable within the way they view the world? In other words, is this God’s fight, or their own? If they weren’t Christians, wouldn’t they just manifest their personalities in some other fight, some other black-and-white way of viewing the world? For these people rules define who they are. Control is very, VERY important. In a church service, things(Liturgy) must be done in the correct way and the Sermon must give clear and definite answers.
You get other personalities who spend their life DOING! If it comes to God they need to do in order to experience God. Sitting still and meditating about God is just not possible for them. God exists for them in the realm of works. It is very difficult for these personalities to accept other Christians who are not out there busy with projects. True Christianity is visible in what you do. Often this group lives their lives in neat boxes. Neatly distinguishing between doing their Christianity, their work, their family, their fun etc. If they weren’t Christians, they would be busy doing other projects that they deemed worthwhile or fun. In a church service, things(Liturgy) must focus on being interactive, the sermon must give directions towards the necessary actions.
Then there are the personalities who blossom when they can be alone, thinking on God, about God and isolating themselves. People who experience God in the Silence, prayer, meditation and worship. For these personalities it is very difficult to go out and really experience God in doing and the noise of the world. If they weren’t Christians, they would probably took up a hobby like bird watching, stamp collecting or pottery. In a church service, things(Liturgy) must be simple. The Liturgy and the sermon must be meditatively.
Still others experience God in relationships. Talking, laughing, crying and worshiping are where God becomes more than a religion. It is very important for them to be part of a group and a community of care. They act out their faith in groups. If they weren’t Christians, you would find them at parties, in groups with mutual interests. In a church service, things(Liturgy) must encourage conversation and interaction. The sermon must rely on the telling of stories and time for witnessing is very important.
Are these the only personalities and do the different personalities belong to only one category? No definitely not! Is there one personality that is more correct than the others? I would like to answer “Yes mine”, but that would be a lie. The answer is NO. Only where all the personalities come together, and interact, irritate and integrate with one another can we see the bigger picture about God. God created us in His image, this “us” does not exclude anyone, not even the weird. It is necessary to learn form the “others” to grow to a fuller appreciation of God.
Voor Levitikus was daar nie regulasies en gebooie nie. Mense versoek toe regulasies en daaruit spruit al die 'dogma'. In die opset van die kerk is dit vir my hartseer dat daar soveel verskillende dienste is om voorsiening te maak vir elkeen se persoonlikheid. Ja, almal ervaar God anders, maar die krake tussen ons moet gevul word met liefde, sodat ons ons as een liggaam kan optree. 'n Gemeenskap van gelowiges is baie belangrik. Dit is waar gelowiges opgebou, versterk en ondesteun word en dit kry ons waar ons saam die Here dien. In teenstelling, waar elkeen sy eie rigting volg, ontwikkel polarisasie wat lei tot tweestryd. Onwillekeurig dink ek aan Jesaja 28:13. Daar is egter een Woord en een Waarheid en daardie selfde Woord en Waarheid moet aan almal voorgehou word want dit geld vir almal. In my waarneming groei mense nie geestelik as hulle nie gekonfronteer word met iets buite hul persoonlikheid of verwysing nie. Die vrugte van die gees blom juis waar jy buite jou 'grense' optree. Jacques
ReplyDeleteBaie waar Jacques, dink jy nie dat dieselfde woord en waarheid verkonig word in dienste met verskillende ingesteldhede nie. Is dit nie dalk moontlik om te se dat ons dieslefde boodskap, Woord en waarheid verkondig, maar by die een diens doen ons dit veral deur mense geleentheid te gee om te getuig en by 'n ander om dit te oordink. Ons sit reeds klaar met die probleem dat ons nie al die mense in een diens, nee drie dienste kan kry nie. Dus gaan die mense bloot op grond van spasie na meer dienste moet gaan. Help dit nie dan as ons die drie dienste so inrig dat dit mene juis op verskillende vlakke help nie. Die een ding waarmee ek egter 100% saamstem is dat daar waar jy buite jou "grense, vaardighede, gemak" optree jy besef dat jy nie uit jou eie kan nie. Dan beleef ons die Gees van God en dan blom die vrugte van die gees.
ReplyDeleteDit voel nie vir my asof dieselfde woord en waarheid by verskillende dienste verkondig word nie. Ek dink God spreek ons reeds op verskillende maniere aan in dieselfde diens. 'n Spasie probleem moet ook nie verwar word met verskillende tipes dienste nie. Sonder om te fokus op 'n spesifieke kerk of denominasie, is dit vir my problematies dat verskillende tipes dienste gehou word OM BY MENSE AAN TE PAS. Bv. indien ek nie hou van om gekonfronteer te word oor my menslikheid/sonde / psalms /evangelisasie/ kollekte gebedsfokus, ens. nie, woon ek 'n tipe diens of kerk by waar daar nie daaraan aandag geskenk word nie. Ek vind 'n gemaksone daar en put slegs daaruit wat ek wil kry. Vergelyk dit met 'n bord kos. In die bord is daar vleis, reis, artappels, slaai en beet. As ek dit eet, kry ek 'n gebalanseerde maaltyd(ek noem spesifiek nie broccoli nie:). Was daar die hele tyd vleis in my bord sou ek, ten spyte daarvan dat ek mal is oor vleis, spoedig probleme optel. Ongelukkig moet ek die beet ook eet. Is dit dus goed vir my om die hele tyd na die tipe diens van my keuse(omdat dit my persoonlikheid pas) te gaan? Die tweede aspek daaraan is as iemand na 'n diens gaan omdat die mense by die ander dienste te verkramp of liberaal is. Waar is liefde en samehorigheid (aan beide kante)dan? Laasgenoemde is vir my die ergste en in daardie lig is om verskillende tipes dienste aan te bied ook soos om die simptome van 'n verkoue te behandel en nie die verkoue self nie. Nog 'n vergelyking: Wanneer ek gaan slaap is my hele liggaam in een bed. My voete gaan slaap nie in 'n ander bed nie, al kry my voete koud en word die res van my lyf ongemaklik en wakker, kan die voete nie in 'n ander plek slaap nie. Die kop vertel egter vir die hande om die voete toe te gooi en dan is my hele lyf gemaklik. so is ons een liggam en het ons mekaar nodig. Ek dink God smile breed as ons Hom saam dien en eer. Jacques
ReplyDeleteJaques is 100% reg oor die sleg kante daarvan as ons verskillende soorte eredienste doen om vir mense se persoonlike smake plek te maak. Dit kan mense net nog meer op hulself ingestel en selfsugtig maak. Die goeie kant is wel dat dit geleentheid gee vir mense wat heel anders bedraad is om in terme van die manier waarop die Here met hulle werk bedien te kan word. Feit is: gemeentes verarm as almal maar dieselfde is. Ons moet diversiteit so goed moontlik aanmoedig. En dit was die rede waarom ons die verskillende dienste het. Maar dit het gevare - wat Jaques baie raak beskryf. Die ander moontlikheid - blended worship, waar jy iets van elke styl inmeng - het definitiewe voordele. Maar dit het weer ander nadele. 'n Mens sit maar tussen die duiwel en die diep blou see as jy moet kies tussen die twee benaderings. My ervaring die afgelope 10 jaar was dat die soorte dienste wel van mekaar geleer het en dat mense se openheid vir mekaar se andersheid gegroei het. Maar 'n mens kan so maklik verval in 'n soort gerustheid. Daarom moet almal wat by eredienste betrokke is baie mooi luister na wat Jaques se. En ons moet nie bang wees om aanpassings te maak nie. Dit geld vir enige keuse van aanpak wat 'n mens maak om dit te hanteer. Ons moet die verskeidenheid EN die eenheid van 'n gemeente aanmoedig en beskerm. Breda
ReplyDeleteHi,
ReplyDeleteDit is interessant – ons het verlede week by die sinodale kantore saam met Braam Hanekom uitgehang, en een van die gesprekke wat ons met hom tydens middagete gehad het, het toe juis gegaan oor kerkmusiek (ek weet hierdie gaan nie net oor musiek nie, maar anyway).
Hy het gesê dat ons in terme van ‘aanbiddingstyle’ na lidmate moet gaan waar hulle nou is – en vir hulle bands gee as hulle dit wil hê, geleentheid om in groepies te praat tydens die diens, whatever, maar dat ons hulle dan sal begelei na ’n beter verstaan en waardering ook van ander style. Ek weet bv van mense wat niks van ’n orrel gehou het nie, maar met tyd en blootstelling nou die konteks en plek van ’n orrel soms in die diens kan waardeer en verstaan – hoe doen jy bv skuldbelydenis met die keyboard?
Dit laat my ook dink aan Willow Creek se ‘inleidende’ dienste wat op nie-Christene en kerkvreemde Christene gerig was, (ek weet nie of hulle dit nog doen nie, ek het in Tom Long se Beyond the Worship Wars daarvan gelees) waar dit eenvoudige boodskappe, soort van ’n ‘introduction to Christianity’ was, met lekker bands ens, maar dat die idee was die mense van hierdie dienste later sal ‘opgradeer’ na ander dienste met meer inhoud en dieper boodskappe en wat ook ander style van aanbidding bevat – weereens, oor die konteks en die stemming wat geskep wil word en dat mense gehelp word om dit te verstaan en waardeer, en ook daarheen gelei word.
Ek dink dat ons dalk op die oomblik te gou vir lidmate gee wat hulle sê dat hulle wil hê en hulle nie help om te groei en te besef dat dit dalk nie is wat hulle wil hê nie, of dat hulle dit nie altyd wil hê nie...
Jammer vir die mini-tesis, as ek begin tik raak ek meegevoer – die invloed van die ‘alle uitstaande take teen einde Sept in’ klousule J
Groete,
*manitza